สังคมเราเดินทางย้อนยุคกลับเข้าสู่ครั้งที่ภาพยนตร์อินเดียฟูเฟื่อง!!
หนังอินเดียแต่เดิมนั้น เต็มไปด้วยอภินิหาร มากมายด้วยเทพ เยอะด้วยผู้วิเศษ
เหาะข้ามภูเขา ลุยห้วงมหรรณพ สะเทือนจอ
วันนี้ สังคมไทยก็ไม่ต่างกัน
มีผู้ทรงฤทธิ์, ผู้ทรงศีล ที่ต่อมากลายเป็นผู้ทรงอิทธิพลทางความเชื่อ ออกมาแย่งซีนกันเป็นรายวัน มีทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ แข่งกันเจื้อยแจ้วสำแดงฤทธิ์เดช
ใครของจริง-ของเท็จ เราไม่รู้??
รู้แค่ว่า ใครออกมาทรงนี้ รายได้จะดีตามดีกรีที่เข้าถึงบท!!
บางรายผ่านไปไม่กี่ปี พลิกสถานะทางชนชั้นและเศรษฐกิจ
กลายเป็น…มหาเศรษฐีสายธรรม!!
ถนนทุกสายมุ่งหน้าขอรับบริจาค ไม่เว้นหน่วยงานของรัฐก็ร่วมเป็นชูชก
วงเงินสะพัดปลิวว่อน ออกจากซุปเปอร์ตู้เซฟ ชนิดที่ว่า ก.การพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ อายม้วน?
การช่วยเหลือเผื่อแผ่ผู้ด้อยกว่า เป็นเรื่องดี แต่ทุกอย่าง…ต้องมีที่มาที่ไป!!
พฤติกรรมสไตล์ “ผู้มีแต่ให้” เคยมีมาแล้วหลายครั้งในสังคมนี้ แต่เมื่อสังคมจับได้ไล่ทัน
บทบาทท้ายสุด…คือจบไม่สวย!!
“สันติพงษ์ นาคประดา”
‘‘แจ๋วริมจอ’’
[email protected]
คลิกอ่าน “ทีวีบันเทิง” เพิ่มเติม